มุ้งสีนํ้าเงินและสีชมพูถูกกางไว้เคียงข้างกันภายในบ้าน พื้นที่เล็ก ๆ เป็นเสมือนที่ปลอดภัยของเขาและเธอ ยามเมื่อเธอมองออกไป เธอยังคงเห็นแววตาของเขาที่สัมผัสลึกอยู่ข้างใน เสียงหัวเราะของเขาทำให้เธออารมณ์ดี วันและเดือนร่วงเลยใบหน้าของเขายังคงอยู่ในใจเธอ
ใช่ ฉันรู้ว่าความรู้สึกนั้นเป็นเช่นไร ฉันรู้ เพราะฉันก็เฝ้ามองเธออยู่ ฉันใจสลายเมื่อรู้ว่าคนรักของเธอต้องจากลาและไม่กลับมาอีก ฉันที่เฝ้ามองเธออยู่ห่างไกล และเธอยังคงรอเวลาและคิดถึงคนรักของเธอในทุกวัน
ในทุก ๆ ครั้งที่ฉันกลับบ้าน ฉันก็จะเห็นตากับยายค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไป ตั้งแต่พวกเขายังแข็งแรง จนป่วยเดินไม่ได้ กระทั่งได้จากไป ภาพถ่ายเซ็ตนี้ทำงานผ่านความรู้สึกที่ใกล้แต่ทว่าไกล ฉันถ่ายเก็บไว้เพื่อว่าสักวันหนึ่งย้อนกลับไปดู จะได้คิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา มันอาจจะเป็นความทรงจำและความรู้สึกที่รักและสัมผัสมันได้ทุกเวลาของชีวิต
